Het Spookhuis

Spoken doet het nog steeds wel eens in Gorinchem. Vraag dat maar aan verteller Hubertus.

Mijn grootvader werd in 1874 geboren in Wijk. Omdat zijn moeder bijna direct na zijn geboorte overleed, groeide hij op in Nieuwaal bij zijn tante Hester. De rust en de landelijkheid van Nieuwaal deden hem goed. Dus toen hij in 1903 in Gorinchem kwam wonen om onderwijzer te worden, ging hij op zoek naar een huisje in het groen.

‘Dat viel nog lang niet mee,’ vertelde opa mij vaak. Een huis in Gorinchem, dat was een speld in een hooiberg. En de huizen díe er waren, och jongen, die wáren me toch duur. Onbetaalbaar gewoon. Behalve één huis. Dat kostte juist bijna niks. En het was ook nog prachtig gelegen in de velden, aan de weg naar Arkel.’

‘Dus toen nam je dat natuurlijk?’ vroeg ik.

‘Nou,’ zei opa. ‘Ik heb wel eerst even wat onderzoek gedaan. Want een prachtig huis dat je voor een prikje kan huren, daar is natuurlijk iets mee aan de hand. En wat denk je? Het was een spookhuis. De huisbaas raakte het aan de straatstenen niet kwijt.’

‘Geloof jij in spoken, opa?’

‘Ik? Nee hoor. Ik geloof in kennis en wetenschap. Maar toen ik met die huisbaas ging praten, liet ik dat even niet merken. Dus ik zeg: “Tja, tja… voor een huis dat levensgevaarlijk is, vind ik de huur die u vraagt wel wat aan de hoge kant.” En toen kon ik die woning uiteindelijk huren voor de helft van niks.’

‘En? Heb je wat van dat spook gemerkt?’

‘Tuurlijk niet. Maar in Gorinchem vroeg iedereen me het hemd van het lijf. Ik weet bijvoorbeeld nog dat ik op een ochtend voor school werd aangesproken door Klopstra. Die wilde wel eens weten of ik nog wat had meegemaakt de laatste tijd.’

‘Daar was je dan snel klaar mee, opa.’

‘Hoho jongen, nu denk je toch te simpel. Als ik vandaag zou zeggen dat er daarbinnen geen spook te bekennen was, vloog morgen de huur omhoog. Dus ik kijk Klopstra zo somber mogelijk aan en ik zeg: “Ik zal open kaart spelen. U zou het daarbinnen geen minuut uithouden. Gisteravond nog. Geratel van kettingen op de trap. Klaaglijk gekerm ter hoogte van het keldergat. En toen… een GEWELDIGE klap. De kopjes rammelden van het tafelblad.”’

‘En?’

‘Klopstra trok helemaal wit weg: “Maar meester, hoe houdt u dit vol?” En ik zeg: “Ach, ik doe altijd maar net alsof ik dat spook niet zie, dan laat hij mij meestal wel met rust.”

‘Wist heel Gorinchem het toen de volgende dag?’

‘Zeker, jongen. Daar zorgde Klopstra wel voor. En over de huurprijs hoefde ik mij weer een poosje geen zorgen te maken.’

Wát een opa!

In deze serie verhalen ontdekt verteller Johannes de geschiedenis van Gorinchem, de stad van zijn grootvader.

Meer sterke verhalen beleven?

Dat kan tijdens de StoryTrail stadswandeling Gorinchem, een verhalenwandeling en een historische belevenis in één. En je kunt verhalen lezen in De Stad Gorinchem.  Speciaal voor deze Gorkumse krant schrijft verhalenverteller Johannes de rubriek Sterke Verhalen.