De Duiveltjesgracht

Burchtheer Hugo voer over de Merwede naar het Heilige Land…

Ooit stond er in Gorinchem, aan de Merwede, een prachtig kasteel. Wat waren we er blij mee! Burchtheer Hugo en zijn vrouw Aleid waren goeie mensen. Als je eens honger had, of dorst – je hoefde maar aan te kloppen en je kreeg wat brood mee, of een kommetje melk.

Maar voor Heer Hugo was dat niet genoeg. ‘Aleid,’ sprak hij op een dag. ‘Mijn Christenplicht roept. Ik word Kruisvaarder.’ En hij vertrok.

Vrouwe Aleid was geschokt. Verdrietig. En boos, dat hij haar zomaar alleen liet. Wat kon zij doen? Wachten, dat was het enige. En zij wachtte. Jarenlang. Maar Hugo kwam niet terug.

Duivel
De Duivel, die kwam wel. Heel beleefd diende hij zich aan. ‘Weet je wat het is, Vrouwe Aleid, zei hij. Je kan nu wel de rest van je leven om je man gaan zitten treuren. Maar die Hugo van jou is waarschijnlijk allang gesneuveld. Of verdronken. Of ergens in het buitenland getrouwd met een andere vrouw.’

Wat? Een andere vrouw! Aleid was verbijsterd. Dat had ze nou nooit achter Hugo gezocht!

‘Ach ja,’ zei de Duivel, je zal de eerste niet zijn die wordt bedrogen door een Kruisvaarder. Dus als ik je een goede raad mag geven: stop met kniezen en geniet van het leven. Ik heb voor vanavond vast wat gezellige mensen voor je uitgenodigd.’

Van de ene dag op de andere nam het kwade bezit van het kasteel. Er arriveerden vreemde gasten. Ruwe klanten. Zuipschuiten en booswichten. Wilde feesten vierden zij, tot in het holst van de nacht. En Vrouwe Aleid feestte mee. Geen mens durfde nog aan te kloppen om hulp te vragen. Want als je dat wél deed, joeg Aleid je weg alsof je een beest was.

Bedelaar
Maar dan, op een avond, staat er een bedelaar aan de poort. Een gebogen, oude man, gehuld in lompen. ‘Ach! Heeft u misschien een kommetje melk?’

Vroeger! Toen zou Aleid hem zorgzaam wat zoete melk hebben aangereikt. Maar nu? Ze smijt de melk op de straatstenen. ‘Daar! Lik op! Hond!’

Dan recht de vreemdeling langzaam zijn rug. Aleid ziet hem aan… en ze kijkt recht in de ogen van Burchtheer Hugo. Teruggekeerd uit het Heilige Land.

Hij zegt geen woord. Maar zijn gezicht staat op onweer.

Plotseling schiet uit de hemel een bliksemschicht omlaag. De donder dreunt, de aarde splijt open en daar stort het hele kasteel, mét Aleid en al haar vrienden omlaag naar de krochten onder de aarde waar de Duivel op hen wacht. Nu zien wij daar alleen nog het zwarte water van de Duiveltjesgracht. De scheur waardoor het slot in de diepte verdween.

In deze serie verhalen ontdekt verteller Johannes de geschiedenis van Gorinchem, de stad van zijn grootvader.

Meer sterke verhalen beleven?

Dat kan tijdens de StoryTrail stadswandeling Gorinchem, een verhalenwandeling en een historische belevenis in één. En je kunt verhalen lezen in De Stad Gorinchem.  Speciaal voor deze Gorkumse krant schrijft verhalenverteller Johannes de rubriek Sterke Verhalen.